Nie dorosłem do swych lat
	Wykonawca : Kult
Nie dorosłem do swych lat. Masz mnie za nic – dobrześ zgadł.	e H e
Jak tak można? – pytam was – Tyle lat marnować czas.
Nauczyłem w życiu się paru rzeczy – wszystkich źle.	e a e
Ale moją dróżką idź, gdy się już nie daje żyć.	H e
Ref.
La, la, la, la – wszystko prostsze, gdy się śpiewa i gra.	e H
La, la, la, la –gdy po szklance koniak spływa jak łza.	H e
Gdy toczy noc wszystkich godzin ciemnych zdrady i zła.	E a
A w sercu już zamiast krwi tylko popioły i kurz, tylko popioły i kurz.	d H
Ref.
La, la, la, la – wszystko prostsze, gdy się śpiewa i gra.
La, la, la, la –gdy po szklance koniak spływa jak łza.
Gdy toczy noc wszystkich godzin ciemnych zdrady i zło.
I kiedy dłoń ściska szkło, w którym przez płyn błyska dno.	H e
Inni zawsze wiedzą co. Jak, dlaczego, gdzie i kto?
Komu wziąć, a komu dać. A ja nigdy, kurwa mać.
A już nie daj Boże gdy jakaś się spodoba mi.
Zamiast brać bez zbędnych słów plączę i się kończę znów.
Ref.
La, la, la, la – wszystko prostsze, gdy się śpiewa i gra.
La, la, la, la – cóż, że wszyscy mądrzejsi niż ja.
Mieć co się chce można tylko kiedy przegra się grę.
A w sercu już zamiast krwi tylko popioły i kurz, tylko popioły i kurz.
La, la, la, la – wszystko prostsze, gdy Ciebie się ma.
La, la, la, la – po kieliszku koniak płynie jak łza.
Utopi noc naszych godzin zimnych zdrady i zło.
Bądź ze mną, bo w mgle lat zginie nam „la, la” – słuchaj to.